Als ouders hebben we veel doelen voor ons kind. Over het algemeen gaan deze doelen over het omgaan met de uitdagingen in hun leven, zodat ze uiteindelijk gelukkig en succesvol kunnen zijn. Deze kunnen klinken als: 'Ik wil dat hij zijn huiswerk inlevert.' Ik wil dat ze haar kamer opruimt.''Ik wil dat ze vrienden heeft.''Ik wil dat hij leert hoe hij zelf problemen kan oplossen.' 'Ik wil dat ze haar emoties kan reguleren en niet de hele dag tegen ons schreeuwt of zich in haar kamer verstopt.' Dit zijn allemaal belangrijke en redelijke doelen. Weten wat je wilt voor je kind en hem helpen daar te komen, is tenslotte de taak van het ouderschap.In het ideale geval wordt elk van de hindernissen beheerd en gaan de zaken vooruit. Het probleem is wanneer uw kind struikelt bij het boeken van vooruitgang op deze doelen.

Onderweg zoeken en proberen ouders veel strategieën. Je kunt naar consequenties kijken, denkend dat als ze sterk genoeg zijn, het gedrag in overeenstemming zal komen. Dit kan het intensiveren van herinneringen zijn (d.w.z. zeuren), het controleren van werk of het verwijderen van privileges. Deze benadering kan een verbetering opleveren om uw kind te laten doen wat er van u wordt verwacht, maar kan ook het onbedoelde gevolg hebben van toenemende wrok.Als er geen vooruitgang wordt geboekt, stijgt de frustratie voor zowel u als uw kind. Naarmate de frustratie wortel schiet, kunnen dingen zinloos beginnen te voelen. U kunt zich een slechte ouder voelen en uw kind kan zich op zijn best onbegrepen en in het slechtste geval een mislukkeling voelen.

De weg voorwaarts is om te verschuiven van proberen uw kind te laten doen wat er van u wordt verwacht, naar kijken naar wat hem in de weg staat. Deze heroriëntatie is belangrijk omdat het uw veronderstelling dat uw kind capabel is, maar niet gemotiveerd is om de uitdagingen achter het gedrag te onderzoeken, ombuigt. Of het nu gaat om een ​​specifieke taak, zoals het organiseren van hun spullen, het voltooien van stappen in een proces of het beheersen van het uiten van hun emoties, uw kind heeft misschien nog niet het vermogen om deze dingen te doen zoals verwacht. De verschuiving van 'ze zou beter moeten weten' naar 'ze probeert het te beheersen, en weet niet hoe' vergroot je medeleven en vermindert de spanning omdat het de deur opent naar nieuwe vragen en benaderingen.

Als je met andere ogen naar je kind begint te kijken, wordt het mogelijk om te zoeken naar de moeilijkheden om dingen voor elkaar te krijgen. Overweeg het bezoeken van familieleden buiten de stad als een voorbeeld van een doel.Ingebed in dit doel zijn veel stappen, waaronder het kiezen van een datum, uitzoeken hoe je daar gaat komen en inpakken voor het bezoek. Door dit doel in stappen op te splitsen, wordt het haalbaarder. Er zijn echter elementen die aan deze stappen ten grondslag liggen. Misschien heb je herinneringen aan de laatste keer dat je er was en dat kleurt je motivatie. Als je een vreugdevolle ervaring hebt gehad, is je motivatie waarschijnlijk hoog in vergelijking met de aarzeling die je zou kunnen voelen als je laatste bezoek vol spanning en conflicten was. Deze emotionele geschiedenis kan informatie geven over hoe u de tijd die u met uw familielid doorbrengt, structureert.Gezondheidsuitdagingen zullen ook een rol spelen in uw planning.Als u rugklachten of een gezondheidstoestand heeft waardoor het een gezondheidsrisico is om in menigten te zijn, moeten deze overwegingen in uw planning worden ingebouwd. Hoewel het uiteindelijke doel is om te reizen, begeleidt het doornemen van deze procesvragen u bij uw besluitvorming. Wanneer deze lens wordt toegepast op het vermogen van uw kind om een ​​taak te voltooien, komen veel variabelen aan het licht.

Het is krachtig om over te schakelen naar het verkennen van de uitdagingen die het bereiken van doelen belemmeren.Alleen al deze verschuiving verbindt u met uw kind bij het verkennen van de processen die hun vermogen om doelen te bereiken en te beheersen, belemmeren. Deze reis begint met uw nieuwsgierigheid, door te zien hoe uw kind het momenteel doet.

Op een neutrale manier terugkijken op een uitdagend moment begint de verschuiving naar reflectie. Er zijn veel dingen om over na te denken en over te leren; gedachten, emoties, lichamelijke gewaarwordingen en algehele gezondheid. Elk van deze of een combinatie kan een aanzienlijk verschil maken in hoe we op elk moment in de tijd omgaan.We zijn gecompliceerde wezens met veel aan de hand van binnen. Het vermogen om te reflecteren wordt ondersteund door mindfulness, de praktijk om op een niet-oordelende manier de aandacht op het moment te vestigen. Deze praktijk van observeren en beschrijven op een niet-oordelende manier helpt veronderstellingen en interpretaties te verminderen die vaak in de weg zitten door escalerende spanningen.

Zoals met alles wat nieuw is, kan nadenken en het vinden van woorden om de elementen van ervaring te beschrijven in het begin ongemakkelijk aanvoelen, maar met de tijd en oefening wordt het gemakkelijker.Voor ons als ouders opent het de deur om helderder naar onszelf te kijken als we nadenken over wat er op dat moment voor ons aan de hand was. Nieuwsgierig zijn naar uw kind en hen aansporen om na te denken, vormt het toneel voor u om te luisteren en voor hen om meer over zichzelf te leren. Voor je kind opent het de deur naar zelfbewustzijn.

Je kind helpen zelfbewustzijn op te bouwen is een soort superkracht.Als je kind leert kijken naar wat er voor hem aan de hand is als hij zijn huiswerk niet inlevert of haar kamer niet ophaalt of als ze tegen je schreeuwt, gaat de deur open voor je kind om na te denken over wat er anders had kunnen gebeuren. Reflectie stelt u en uw kind in staat om gedrag te herschikken als een middel om een ​​probleem aan te pakken. Dit meer open perspectief helpt je te kijken naar wat goed werkt en wat de zaken erger maakt. Het opmerken van het verschil en de onderliggende componenten levert veel informatie op.

Door verbanden te leggen tussen omstandigheden, emoties en acties, kan uw kind een vooruitziende blik ontwikkelen om de planning voor toekomstig succes te ondersteunen. Dit bewustzijn kan leiden tot inzicht om gedrag te sturen de volgende keer dat ze voor een vergelijkbare uitdaging staan. de film Binnenstebuiten geeft charmant de interne wereld van het 'bedieningspaneel' weer waar emoties hun invloed doen gelden.Het bijwonen van deze interne wereld opent de deur naar zelfcompassie, nieuwsgierigheid, creativiteit en effectieve probleemoplossing.

Naarmate het vermogen tot reflectie naar voren komt, wordt groei duurzaam en generaliseerbaar. Met andere woorden, het stopt de 'whack-a-mole' die ouders vaak ervaren als de ene uitdaging wordt aangegaan en er een andere ontstaat. Het geschenk aan uw kind om hun toegang te ondersteunen tot wie ze zijn en wat hen drijft, is lonend. Naarmate ze deze capaciteit verwerven, worden ze vindingrijk en veerkrachtig en vinden ze hun persoonlijke interne hefbomen van drive en zelfbeheersing. Met dit bredere perspectief kun je het gedrag van je kind in een ander licht zien en een liefdevol, geduldig en samenwerkingsproces delen terwijl je kind leert wie het is en wat hem in de weg staat. Als ouder is dit de heilige graal: aan de zijde van uw kind wandelen in een warme en verbonden relatie, hen ondersteunen op hun reis terwijl ze leren om academisch, professioneel en interpersoonlijk te presteren.