Geen enkele vrouw wordt graag 'kattig' genoemd. Maar de meesten van ons kunnen de keren niet ontkennen dat onze competitieve gevoelens zijn weggeglipt door een sarcastische opgraving of een snijdende opmerking. Denk maar aan al die kleine uitspraken die we ontketenen, om er meteen (althans enigszins) spijt van te krijgen. Dat gefluister tegen een vriend over de ongepaste werkkleding van een collega: 'Wauw, iemands rok zit hoog vandaag.' De opmerking die we maakten over de nieuwe vriendin van iemand op wie we verliefd waren: 'Dat meisje is een plaaggeest. Wacht maar tot ze zijn hart breekt.' Of het nu gaat om een ​​harde eenmalige opmerking over een vreemde of een volledige tirade over een levenslange vriend, kattigheid heeft vaak een manier om zijn lelijke kop op te steken bij gelegenheden waarin we bang zijn om onze echte competitieve gevoelens bloot te leggen.

De term 'kattig' is een seksueel bevooroordeelde manier om een ​​ongezonde manier te beschrijven waarop vrouwen reageren op een overigens gezond gevoel van concurrentievermogen. Denk aan de keren dat we dingen zeggen waar we spijt van hebben over andere vrouwen. Tegen wie zeggen we deze dingen? In welke context ontstaan ​​deze gevoelens? En nog belangrijker, wat zijn de onderliggende gevoelens die de negatieve opmerking drijven?

We leven in een cultuur waarin het nog steeds als sociaal aanvaardbaarder wordt beschouwd als een man zijn competitieve karakter rechtstreeks uitdrukt. Voor vrouwen is deze kwaliteit gemeden als ongewenst. Veel vrouwen voelen zich bijgevolg ongemakkelijk met zowel hun natuurlijke gevoelens om iets te willen als hun verlangen om te wedijveren om het te krijgen. Omdat ze geëvolueerd zijn onder het stigma van het 'zwakkere geslacht' te zijn, werd van vrouwen in het verleden verwacht dat ze meer heimelijk of manipulatief waren in hun pogingen om succes te behalen. Helaas versterken we als vrouwen soms onbedoeld dit valse idee van gendernormen door onze competitieve gevoelens niet rechtstreeks onder ogen te zien of te leren om op een positieve manier met deze gevoelens om te gaan.

Voor ieder mens is het gevoel competitief te zijn 100 procent natuurlijk, en het is onmogelijk om het te vermijden. Het probleem ontstaat wanneer we deze gevoelens beginnen te uiten door uit te halen naar anderen of ons tegen onszelf te keren. Een vriend van mij nam onlangs mijn suggestie om een ​​scenario te analyseren waarin ze terloops een zelf-beschreven 'kattige' opmerking had gemaakt over een collega die flirterig gedroeg op kantoor en veel mannelijke aandacht kreeg. Wat ze ontdekte toen ze de emotie onderzocht die aanleiding gaf tot de opmerking, was dat ze in het begin bewondering voelde voor haar collega. 'De waarheid is dat haar benen er goed uitzagen in die rok.'

Dit leidt tot gevoelens van jaloezie. 'Ik dacht, verdomme! Kon ik er maar zo uitzien als ik door de deur liep. Om nog maar te zwijgen, ze is ook extravert dan ik en zoveel zelfverzekerder als het om mannen gaat.' Je kunt aan deze terloopse opmerking zien hoe mijn vriendin snel veranderde van een competitief gevoel naar zichzelf naar beneden halen ten opzichte van haar collega. Ik vroeg haar uit te wijden over de gemene gedachten die ze over zichzelf begon te krijgen. 'Ze is zoveel mooier dan ik. Ik zou nooit zo met mijn benen kunnen pronken. Niemand zou mij ooit zo opmerken als zij haar. Ik krijg het nooit genoeg voor elkaar om zo zelfverzekerd te zijn en er aantrekkelijk uit te zien.' Het wrede denkproces dat in mijn vriend op gang kwam, beschrijft een gemeenschappelijke interne vijand die we allemaal bezitten, die we onze 'kritische innerlijke stem.'

We kunnen aan het voorbeeld van mijn vriend zien dat wat misschien een onbelangrijke, luchthartige opmerking over iemand anders lijkt, in feite veel meer betekenis kan hebben over hoe we onszelf zien. Een van de redenen waarom we competitieve gevoelens zo ongemakkelijk vinden, is dat ze onze 'kritische innerlijke stem' doen ontwaken. Dat wil zeggen, ze wekken oude gevoelens in ons op dat we niet goed genoeg zijn of dat we 'minder dan' zijn. In plaats van op te staan ​​tegen deze innerlijke criticus en deze gedachten uit te dagen, accepteren we ze vaak als ons eigen standpunt of handelen we zelfs naar hun richtlijnen.

In plaats van te erkennen dat ze zich competitief voelde, begon mijn vriendin bijvoorbeeld kritisch en boos te worden op haar collega en schreef haar af als 'narcistisch en sletterig'. Ze merkte ook dat ze gedurende de dag meer kritische gedachten naar zichzelf had. 'Ik zie er zo dom uit. Deze outfit was een vergissing. Waarvoor probeer ik de aandacht op mezelf te vestigen? Mensen zullen gewoon merken hoe onhandig ik ben.' De dagen erna merkte ze dat ze naar deze gedachten handelde en zich zelfs anders kleedde in een poging 'haar dijen en probleemgebieden te bedekken'. Ze werd minder vocaal in vergaderingen, voelde zich onzeker en zelfbewust.

Luisteren naar en handelen naar onze kritische innerlijke stem is het slechtste wat we kunnen doen als we ons competitief voelen. Er is een schone en gezonde manier om met onze competitieve gevoelens om te gaan, die de volgende stappen omvat:

1) Erken dat u zich competitief voelt. Probeer te herkennen wanneer u zich competitief voelt zonder te proberen de emotie te rechtvaardigen of te rationaliseren. Accepteer de competitieve gedachte voor wat het is, eenvoudig, direct en zelfs gemeen. Sta jezelf toe om plezier te hebben in de boze gedachte.

2) Handel niet. Concurrerende gedachten zijn altijd acceptabel. Wreed zijn tegen iemand is dat niet. Zeg geen dingen waar u spijt van zult krijgen of begin geen zaak op te bouwen tegen de persoon met wie u zich competitief voelt. Nogmaals, probeer je gevoelens niet te rationaliseren of in een staat van woede te etteren. Dit zijn slechts gevoelens. Sta jezelf toe om ze volledig te voelen zonder ze uit te leven naar jezelf of anderen. Geniet ervan en laat ze dan gaan.

3) Identificeer en daag je innerlijke criticus uit. Probeer te herkennen hoe je jezelf naar beneden haalt in relatie tot iemand anders. Zoek naar manieren waarop u uzelf kunt tegenhouden in de concurrentie. Onderneem actie om na te gaan wat u wilt dat dit achterhoudpatroon tegengaat. In plaats van ernaar te handelen, moet u de kritische gedachten opschrijven die opkomen wanneer u zich competitief voelt.

Als je deze gedachten opschrijft, gebruik dan de tweede persoon - 'jij'-uitspraken in plaats van 'ik'-uitspraken. Bijvoorbeeld in plaats van te schrijven 'Ik ben zo lelijk. Niemand zal me ooit opmerken', schrijf 'Je bent zo lelijk. Niemand zal je ooit opmerken.' Dit kan in het begin misschien gek of onnatuurlijk aanvoelen, maar deze oefening helpt je om los te komen van je kritische innerlijke stem en het te zien als een vreemd en onrealistisch standpunt.

Schrijf vervolgens een reactie op deze kritische uitspraken die een meer realistische en meelevende houding weerspiegelt. Deze moeten altijd worden geschreven als ik-verklaringen in de eerste persoon. Bijvoorbeeld: 'Ik ben een aantrekkelijke vrouw met veel begeerlijke eigenschappen.' Nogmaals, laat je niet verleiden om naar deze sadistische geïnternaliseerde coach te luisteren. Wees sterk in het weerstaan ​​van zijn valse richtlijnen.

4) Concurreer op een schone en gezonde manier. Een deel van het negeren van je kritische innerlijke stem houdt in dat je consequente acties onderneemt om het tegen te gaan. In sociale situaties kun je bijvoorbeeld ingaan tegen de zelfaanvallen die je aanmoedigen om op de achtergrond te blijven door te glimlachen en met mensen te praten. Als mijn vriendin dit advies had opgevolgd, had ze zichzelf misschien uitgedaagd om zich zo te kleden dat ze zich zelfverzekerd voelde, in plaats van zichzelf in lagen te bedekken om haar vermeende gebreken te verbergen. Ze zou een poging hebben gedaan om meer vocaal te zijn in haar vergaderingen, in plaats van naar de achtergrond te glippen. Ze had haar hele denkproces kunnen ombuigen en acties kunnen ondernemen om haar zelfrespect te verbeteren in plaats van te vernietigen.

Het is gemakkelijker om vertrouwen in onszelf te hebben als we onze competitieve gevoelens direct onder ogen zien en onszelf niet toestaan ​​het slachtoffer te worden van onze 'kritische innerlijke stem'. De negatieve houding die we tegenover onszelf of anderen hebben, is het waard om onder ogen te zien en uit te dagen. Op deze manier kunnen competitieve gevoelens worden gekanaliseerd in iets heel positiefs: gaan voor wat we willen in het leven. Ze kunnen ons helpen onze doelen vorm te geven en ons te motiveren. Ze kunnen de vele manieren onthullen waarop we zelfkritisch zijn en dat we onszelf terughouden.

Onze grootste uitdager in het leven zal altijd van binnenuit komen. Door deze interne vijand te overwinnen, kunnen we stoppen met houdingen en gedragingen die 'kattig' en indirect lijken en die ons uiteindelijk uit vorm doen raken. We kunnen rechtstreeks strijden om de dingen die we echt willen in het leven en onszelf de beste kans op succes geven.