De meesten van ons hebben iemand in ons leven die in ons opkomt als ons wordt gevraagd of we een narcist kennen. Misschien kan de persoon aan wie we denken niet stoppen zichzelf te prijzen, anderen als inferieur te behandelen, of lijkt hij niet beïnvloed door de gevoelens en meningen van iemand anders. Of misschien is de persoon aan wie we denken iemand die het gesprek altijd op zichzelf lijkt te richten, die voortdurend geruststelling nodig heeft, of zich kapot voelt omdat hij niet wordt erkend. Volgens de DSM 5 zijn de 'belangrijkste kenmerken van NPD [Narcissistic Personality Disorder] grandiositeit, het zoeken naar buitensporige bewondering en een gebrek aan empathie', maar er zijn eigenlijk twee hoofdtypen narcisme die het iets verder helpen afbreken .

Grandioze narcisten hebben vaak een opgeblazen gevoel van eigenwaarde. Ze kunnen arrogant, gerechtigd en jaloers overkomen. Kwetsbare narcisten lijken vaak onzeker, focussen op zichzelf, maar zoeken geruststelling van anderen. Voor mij, als clinicus en onderzoeker, is een van de meest fascinerende aspecten van het begrijpen van deze twee soorten narcisme kijken naar hoe de manifestatie van iemands narcisme kan worden gevormd door hun vroegste relaties. Recent onderzoek heeft verbanden onderzocht tussen deze twee soorten narcisten en de vroege hechtingsstijl die een persoon ervoer.

Ik heb gemerkt dat personen met wie ik heb gewerkt en die worstelen met kwetsbaar narcisme, de neiging hebben angstigere gehechtheidspatronen te ervaren, waarin ze angstig worden over en bezig zijn met partners en niet zeker weten of ze geliefd zijn. Grandioze narcisten daarentegen hebben in het begin van hun leven de neiging gehad om een ​​meer vermijdend hechtingspatroon te ervaren, waardoor ze het gevoel kregen dat ze voor zichzelf moesten zorgen, dat ze niemand anders nodig hadden en dat ze pseudo-onafhankelijk zouden moeten zijn. In beide gevallen hebben deze gehechtheidspatronen de neiging om opnieuw te worden gecreëerd in volwassen relaties. In de afgelopen jaren heeft onderzoek enige ondersteuning geboden voor een verband tussen een type narcisme en hechtingsstijl.

Resultaten van een studie gaf aan dat 'hechtingsvermijding en hechtingsangst een duidelijke invloed uitoefenen op de zelfverbetering van narcisme (d.w.z. bewondering) rechtstreeks, terwijl zowel gehechtheidsangst als vermijding zelfbescherming (d.w.z. rivaliteit) rechtstreeks bevorderen.' Meer specifiek met betrekking tot grandioos en kwetsbaar narcisme, sommige Onderzoek heeft ontdekt dat 'terwijl vermijdende gehechtheid wordt geassocieerd met openlijk narcisme of grootsheid, wat zowel zelflof als ontkenning van zwakheden omvat, wordt gehechtheidsangst geassocieerd met verborgen narcisme, gekenmerkt door zelfgerichte aandacht, overgevoeligheid voor de evaluaties van anderen en een overdreven gevoel van recht.' Ander studies concludeerde eveneens dat 'kwetsbaar narcisme verband lijkt te houden met een angstige of angstige gehechtheid... terwijl groots narcisme verband lijkt te houden met ofwel een veilige of minachtende hechtingsstijl.'

Dit suggereert natuurlijk geenszins dat iedereen die een onveilige hechtingsstijl ervaart voorbestemd is om een ​​narcist te worden, maar eerder dat de hechtingsstijl die een narcistische persoon heeft ervaren van reële betekenis kan zijn en waardevol inzicht kan bieden voor zowel begrip als behandeling. Om dit verband verder te onderzoeken, is het nuttig om de kenmerken van elke vorm van narcisme op te splitsen, aangezien deze verband kunnen houden met gehechtheidspatronen.

Een kwetsbare narcist heeft vaak de neiging zich wanhopig te voelen tegenover een andere persoon om zich veilig te voelen. Ze kunnen opbouw en geruststelling van anderen zoeken om hen te helpen zich goed te voelen over zichzelf. In relaties kunnen ze zich zorgen maken 'houdt hij echt van me?' of 'geeft ze me genoeg aandacht?' Ook al heeft de persoon misschien niet veel vertrouwen in zichzelf, het lijkt er vaak op dat de dingen 'allemaal over zichzelf' gaan. Kwetsbare narcisten hebben de neiging zich supergefocust te voelen op wat ze van anderen krijgen (of niet krijgen). Ze veranderen van zich superieur naar inferieur voelen op basis van de manier waarop andere mensen hen zien of de manier waarop ze denken dat andere mensen hen zien. Ze hebben misschien de houding dat 'ik niets ben als ik niet geweldig ben'.

Deze manier van omgaan is vergelijkbaar met wat we zien bij iemand met een angstige/gepreoccupeerde hechtingsstijl. Behandeling die een kwetsbare narcist helpt bij het ontwikkelen van hun vermogen om hun emoties te reguleren en om meer innerlijke veiligheid te ontwikkelen, kan bijdragen aan het verminderen van hun narcisme en aan het helpen genezen van hun hechtingsstijl.

Waar men studie rapporteerden dat 'kwetsbaar narcisme verband hield met een laag zelfbeeld en onderling afhankelijk zelfbeeld', maar ontdekten ze ook dat groots narcisme verband hield met 'een hoog zelfbeeld en onafhankelijk zelfbeeld'. Grandioze narcisten maken zich minder snel zorgen over wat anderen van hen denken, omdat ze een hoge dunk van zichzelf hebben. Ze hebben misschien geen empathie of besef van hoe een andere persoon zich voelt.

Sommige patronen in grootse narcisten komen overeen met een vermijdende gehechtheidsstijl van omgaan, waarin de persoon leerde op zichzelf te vertrouwen en zich aanpaste om het gevoel te hebben dat hij niets van anderen nodig had en de neiging ontwikkelde om de behoeften van anderen te negeren of niet te geven. . Ze zijn vaak kil tegenover andere mensen en lijken geen mededogen te hebben.

Voor mensen met een vermijdende gehechtheid is het belangrijk dat ze meer in contact komen met hun eigen behoeften, waardoor ze uiteindelijk meer gevoel krijgen voor de behoeften van anderen. Eén benadering is om ze te helpen meer inzicht te krijgen in waarom ze deze manier van communiceren hebben aangenomen door hun gehechtheidsgeschiedenis te verkennen. Een techniek die hen helpt om toegang te krijgen tot deze geschiedenis is de ontwikkeling van een autobiografisch verhaal.

Onderzoeken hoe gehechtheidspatronen zich verhouden tot de uiting van narcisme kan een andere manier zijn waarop we licht kunnen werpen op het onderwerp hoe een narcistische persoonlijkheidsstoornis ontstaat en hoe we deze kunnen behandelen. Bevindingen van een 2014 studie bracht onderzoekers tot de conclusie dat 'het beoordelen van gehechtheid bij volwassenen belangrijk kan zijn bij het begrijpen van pathologisch narcisme [zowel kwetsbaar als groots].' Het is heel goed mogelijk dat we, door inzicht te krijgen in iemands gehechtheidsgeschiedenis, hun narcisme beter kunnen begrijpen en behandelen.

Voor de narcistische persoon kan het ook nuttig voor hem of haar zijn om de invloed van hun eigen gehechtheidsgeschiedenis te herkennen, zodat ze zichzelf beter kunnen begrijpen en meer zelfcompassie kunnen ontwikkelen, en daardoor hun onaangepaste, disfunctionele manier van omgaan met relaties aan te gaan. anderen. Dit kan worden gedaan in de context van therapie en/of door het proces van het creëren van een coherent verhaal, het laatste is een onderwerp waar ik en mijn collega Dr. Daniel Siegel zich onlangs op hebben gefocust in onze eCourse ' Zin geven aan je leven .' Dit onderzoek van gehechtheidsgeschiedenis en -patronen biedt individuen die worstelen met beide vormen van narcisme een hulpmiddel om narcistische neigingen tegen te gaan die anderen vervreemden en afstand scheppen in hun relaties.