Toen je opgroeide, had je er waarschijnlijk een hekel aan om volwassenen verhalen te horen vertellen over de goede oude tijd - verhalen die op de een of andere manier altijd bleken te gaan over hoe alles toen zoveel moeilijker was. (Dus wacht, wat maakte ze goed?) Jaren gaan voorbij, en kijk nu wie er verhalen vertelt over de goede oude tijd! Laten we eerlijk zijn, met de explosie van technologieën in de tweede helft van de 20e eeuw zijn de tijden echt veranderd. De 30-plussers van vandaag zijn de laatste generatie die is opgegroeid zonder dat computers en mobiele telefoons volledig alomtegenwoordig zijn. En als je in de twintig bent, ben je waarschijnlijk volwassen geworden tijdens het Web 1.0-tijdperk. Hoe dan ook, als je het hashtag-symbool soms nog steeds als een hekje beschouwt, zul je waarschijnlijk betrekking hebben op deze 10 dingen die de kinderen van vandaag nooit zullen begrijpen.

1. Sjouwen met gigantische draagbare apparaten met schermen in rekenmachinestijl

Zelfs het uitleggen van hoe gamen vroeger was voor mensen die zijn opgegroeid met apparaten ter grootte van een handpalm met HD-schermen, is geen sinecure. Een vriend van mij probeerde ooit aan twee meisjes van 7 en 8 uit te leggen hoe de originele Gameboy eruitzag. Het scherm was zwart-wit, zei mijn vriend. Oh ja, antwoordde een van de meisjes meteen. Een van mijn vrienden heeft de Nintendo DS in zwart-wit! Nee nee, mijn vriend moest achteruit trappen. De eigenlijke Gameboy was net een grote grijze doos. de foto's op het scherm waren in zwart-wit. Maar op dat moment was het een verloren zaak: de meisjes speelden Draw Something weer op hun iPads. Het punt is dat afbeeldingen zoals die in deze (vrij verdomd racistische) advertentie worden aangeprezen, modderig en onleesbaar waren in vergelijking met zelfs de domste telefoon of game-apparaat die je nu zou kunnen kopen. En weet je nog dat voordat er een scherm met achtergrondverlichting was, de oplossing van Gameboy de Lightboy was, een onhandige vergrootglaslamp die je aan het toch al onhandige apparaat bevestigde?

Adverteren

2. De epische strijd van het omgaan met VHS-banden

Tegenwoordig ben je een paar tikken of klikken verwijderd van de exacte scène (of zelfs het exacte frame!) van welke film je ook wilt zien op een bepaald moment. Tussen YouTube, Netflix, Hulu en de rest van het web kan zelfs de meest obscure tv-aflevering opnieuw worden bekeken. Vroeger hadden we de videorecorder, die kinderen vandaag de dag misschien herkennen aan de bergachtige stapels banden bij vrijwel elke werfverkoop. Een bandje krijgen van de film die je wilde zien was slechts het eerste deel van het avontuur. (Vergeet tv-programma's - je zou een herhaling moeten zien, wachten op syndicatie of gewoon proberen te onthouden wat er was gebeurd.) In de dagen vóór Blockbuster moest je over het algemeen dat ene exemplaar van je plaatselijke videotheek halen . Als de vorige huurder niet aardig was, zou je terug moeten spoelen, wat uiteindelijk je videorecorder zou verslijten, al een van de meer kieskeurige stukjes huistechnologie. Wil je een bepaalde scène zien? Druk op snel vooruit, druk op terugspoelen, druk nogmaals op snel vooruit, tot misselijkheid, terwijl je een wazige versie van de film voorbij ziet flitsen. En als je te lang met je favoriete tape doorbracht, zou je te laat betalen, om nog maar te zwijgen van het uitleggen aan je ouders waarom je net had vasthouden aan Encino Man voor die ene extra dag.

3. Een telefooncel vinden—a werkend telefoon betalen.

Ga zitten, kinderen, en laat me jullie een verhaal vertellen over hoe het leven was voordat iedereen een mobiele telefoon had. Moet je naar huis bellen om in te checken? Moet je iemand vertellen dat je te laat bent? Je moest een telefooncel vinden... en toen je een paar telefooncellen had gevonden, zou je er hopelijk een tegenkomen die werkte, in plaats van een telefoon waarvan de hoorn was losgetrokken, zat de muntgleuf vol met kauwgom , of erger. U had ook gepast geld nodig, omdat de telefoniste er al snel om zou vragen (en als u langer dan een paar minuten moest praten, zou u van de telefoniste een veel ). Je kunt maar beter snel bellen en doorgaan, zodat je de mensen die in de rij wachten om de telefoon achter je te gebruiken niet ergert, of je zou 25 cent verspillen door tegen vreemden te schreeuwen dat ze niet meer op de deur moeten kloppen.

Adverteren

4. Diavoorstellingen van de vakantiefoto's van uw familieleden bekijken

Allereerst zijn de diavoorstellingen waar we het over hebben geen functie in iPhoto (iPhoto bestond niet). En nee, dit gaat niet over PowerPoint. Vroeger, wanneer sommige volwassenen waarvan je ouders wisten dat ze ergens exotisch gingen, zoals Hawaii of Washington D.C. of Sheboygan, kon je rekenen op een uitnodiging om langs te komen om hun vakantiedia's te bekijken. Hier staan ​​we voor het Washington Monument. ( Klik .) En hier zijn we naast het Washington Monument. ( Klik .) En dat is als je geluk hebt! Praatzieke en/of fotogelukkige vakantiegangers kunnen je dwingen om urenlang naar amateurfoto's te staren die op iemands woonkamermuur worden geprojecteerd. Tuurlijk, nu deelt iedereen foto's van alles via Facebook, maar je kunt ze gewoon bekijken of niet, en verder gaan met je leven!

5. De luchtvaartmaatschappij bellen om uw vakantie te plannen

Weet je hoe je nu tv-advertenties ziet die reiswebsites aanprijzen die je in staat stellen om één site te gebruiken om overal vliegtickets te zoeken? Zelfs het uitzoeken van de tarieven voor één luchtvaartmaatschappij was vroeger een oefening in geduld en doorzettingsvermogen. In films liepen mensen gewoon naar de balie, kochten een kaartje en stapten in het vliegtuig. Maar in werkelijkheid lag het veel ingewikkelder. Als we onze grootouders wilden zien, zou mijn moeder uren aan de telefoon moeten zitten met een notitieblok, elke luchtvaartmaatschappij moeten bellen om erachter te komen wanneer de vluchten waren, wat de tarieven waren, enzovoort. Natuurlijk, je zou een reisbureau kunnen betalen om het voor je te doen, maar wat er ook gebeurt, je had geen echte manier om in één oogopslag te weten wat je opties waren. Aan de andere kant, als je eenmaal klaar was met het plannen van je reis, kon je bagage inchecken zonder een extra vergoeding te betalen, hoefde je je niet uit te kleden voor de beveiliging van de luchthaven en kreeg je een maaltijd tijdens de vlucht (niet zeggend was goed, maar je betaalde er tenminste niet voor). Sorry, advertentiedame van American Airlines, een computer deed jou vervangen.

Adverteren

6. Je weg vinden met gigantische vouwkaarten en auto-atlassen

Roadtrips waren niet zo veel gemakkelijker. Smartphones hebben GPS-apparaten overbodig gemaakt en nu zijn er veel nieuwe auto's met aanraakschermen die je route plannen. Als je daarvoor op weg was naar een nieuwe bestemming of als je verdwaald was en een routebeschrijving nodig had, betekende dat gekibbel met een gigantische opvouwbare kaart of het tevoorschijn halen van de vertrouwde wegenatlas. Het uitvouwen was eenvoudig. Als je er in de beslotenheid van je auto naar keek, was dat iets minder het geval en vereiste het wat manoeuvreren. Opvouwen tot iets van hetzelfde formaat? Vergeet het! (AAA geeft trouwens nog steeds gratis wegenkaarten uit, maar tegenwoordig gebruiken hipsters ze als cadeaupapier.) Als je op een reis met meerdere staten was, is de kans groot dat je een wegenatlas hebt gebruikt - een boek in spiraalvorm dat gewoonlijk je hebt ongeveer twee pagina's aan kaarten per staat, met inzetstukken die je steden laten zien. Het is een beetje een wonder dat iemand het ergens heeft gehaald.

7. Eén vaste lijn delen met je hele gezin

Kinderen die zijn opgegroeid in een huis met alleen mobiele telefoons, zullen nooit de angst kennen die gepaard gaat met eeuwig wachten op je geliefde om te bellen, eigenlijk de telefoon beantwoorden elke keer om erachter te komen wie er belt. Is het je tante? Ik moet wachten tot mama van de lijn is met dat grote telefoontje. Je bespringt eindelijk de telefoon ... en krijgt een heel ongemakkelijk gesprek, omdat de telefoon in de keuken is, en je ouders en broers en zussen zijn daar aan het koken, eten, afluisteren, enzovoort. Hoe hard je ook probeerde, het telefoonsnoer (had ik al gezegd dat telefoons snoeren hadden?) zou maar zo ver worden uitgerekt, en het was onvermijdelijk dat je zou worden afgeluisterd. Als je het geluk had twee telefoons in huis te hebben, moest je je zorgen maken dat je stiekeme kleine broertje zou kunnen meeluisteren op de extensie! En toen de telefoonrekening kwam... laten we zeggen dat dingen lelijk konden worden, vooral omdat je moeder je waarschijnlijk vertelde dat het onbeleefd was om 's avonds laat naar het huis van andere mensen te bellen, maar 's avonds laat gingen de tarieven omlaag.

Adverteren

8. Uw inbel-internetdienst gebruiken... terwijl iemand anders aan het telefoneren was.

Oh, het spijt me, jochie, gewoon 4G is te traag voor jou? Je herinnert je duidelijk niet de dagen dat inbellen de enige optie was, je telefoonlijn gebruiken om een ​​Geocities-pagina te bekijken met Netscape Navigator of om gebruik te maken van een van die gratis schijven die AOL elke drie dagen per post leek te verzenden . Na een lange wachttijd en een hoop verontrustende geluiden (zoals een faxmachine die kapot gaat - wacht, weten jullie kinderen wel wat een faxmachine is?), Was je eindelijk vrij om deel te nemen aan je favoriete tekstgebaseerde multiplayer-game. Tenminste, dat was je totdat iemand de telefoon probeerde te gebruiken (je weet wel, die ene familietelefoon die jullie allemaal deelden). De helft van de tijd was je verbinding verbroken, en de helft van de tijd schreeuwde je zus tegen je dat ze de telefoon moest gebruiken. Het is eigenlijk het tegenovergestelde van vrijwel iedereen met een webbrowser op hun laptops, hun smartphones en nu, blijkbaar, hun polsen.

9. Cassettes met je meedragen

Als je niet naar de radio wilde luisteren (AM/FM dus, geen satelliet) of je had geen ontvangst, dan was je optie om je muziek mee te nemen. Dat betekende dat wanneer je op de achterbank van iemands auto zat, je bijna onvermijdelijk een krat met cassettebandjes onder je voeten zou hebben. Naar je Walkman rocken terwijl je aan het skaten bent? Nou, je moest een band uitzoeken en hopen dat je er niet ziek van werd (tenzij je een reserve in je heuptasje propte). Uiteindelijk kwam de compact disc en dat veranderde alles. In plaats van op cassettes te stampen die de autovloer bezaaid hadden, kon je je voeten laten rusten op een met plooien bedekte map vol cd's. Ook geen Walkman meer - nu kon je een Discman hebben en de sensatie ervaren van een apparaat dat onhandig was om vast te houden en dat ervoor zorgde dat je muziek oversloeg elke keer dat je een scherpe beweging maakte. Het hele luister-naar-elk-nummer-je-wilt-wanneer-je-wilt ding verbaast me nog steeds. Ik heb het gevoel dat als ik terug in de tijd zou kunnen reizen en mijn kind zelf over Spotify zou kunnen vertellen, ik hen ook zou verbazen.

Adverteren

10. Wachten (en wachten) om je foto's te zien.

Oké kinderen, weet je hoe je foto's eruit zien met Instagram-filters zoals Nashville en 1973? Nou, zo zijn foto's eigenlijk gebruikt om te kijken . Het grootste verschil is dat in plaats van 30 selfies in evenveel seconden te kunnen maken en ze allemaal direct op je telefoon te zien, het maken van een foto een behoorlijk groot probleem was. Je kreeg maar 30 afbeeldingen per filmrolletje, dus foto's waren gereserveerd voor speciale gelegenheden (bijvoorbeeld niet alleen dat je in de badkamer was en je haar zag er echt heel goed uit). Is de foto uitgekomen? Waren je ogen gesloten? Nou, hoop op het beste - je zult erachter komen zodra je het hele filmrolletje hebt afgemaakt, het hebt genomen om te ontwikkelen en de afdrukken hebt opgehaald. Ja, polaroids waren instant, maar polaroidfilm was niet goedkoop! Niemand knipte zomaar met ze weg. Je hebt op dit moment waarschijnlijk meer foto's op je telefoon opgeslagen dan je grootouders van zichzelf hebben gemaakt in hun hele leven .

Uitgelichte foto tegoed: gratis foto's en kunst via flickr.com