Ik hoor vaak ergernis van ouders over het 'gebrek aan respect', 'onbeleefdheid' of 'vloeken' van hun kind bij het beschrijven van problemen thuis. Ze vertellen verhalen over conflicten over technologie, huiswerk of limieten, en als hun kind van streek raakt, komt het 'onacceptabele' gedrag naar voren. Op het moment dat de interactie verschuift van gesprek naar ruzie, worden ouders vaak verhit en escaleren ze om consequenties te meten die onredelijk, extreem of niet gerelateerd zijn aan het probleem dat het conflict in de eerste plaats begon. De ongelukkige uitkomst is dat het oorspronkelijke probleem niet is opgelost en dat iedereen van streek is. Iedereen zit vast met geen strategie om deze cyclus te veranderen.

Deze verhalen hebben allemaal verschillende kenmerken. Ten eerste is het een doodlopende cyclus waardoor alle partijen vast komen te zitten zonder een weg vooruit. Meestal probeert de ouder te 'leren' dat dit 'niet is toegestaan', in de hoop dat de straf in je opkomt als hun kind/tiener de volgende keer van streek is.Het feit is dat als je van streek bent, er niets in je opkomt behalve 'winnen', omdat iedereen op dat moment reactief is en na de ontmoeting zijn wonden likt.

Helaas zet dit andere mogelijkheden voor het kind in gang om te krijgen wat het wil en straf te vermijden door sluipend, liegend of verbergend gedrag dat hun ouders zouden afkeuren, en er ontstaat een nieuw, lastiger patroon. Overtuigingen gaan ervan uit dat het kind of de tiener onbeleefd is en dat ouders het niet begrijpen of erom geven.Hoewel harde consequenties bedoeld zijn om les te geven, helpen ze de jongeren in werkelijkheid niet om een ​​andere manier van managen te leren. In plaats daarvan kunnen ze averechts werken en de zaken erger maken. Dit zorgt voor een patstelling en een ongelukkige cyclus.

De begrippen gebrek aan respect, grofheid en schelden gaan over de gevoelens van de volwassene.De boodschap is dat, wat er ook gebeurt, een kind/tiener autoriteit boven alles moet zien. Hoewel het logisch is dat interactie met anderen het meest effectief is als we in gedachten kunnen houden met wie we praten, is dat een hoge lat. Het vereist dat jongeren anderen voorrang geven boven hun behoeften of wensen op het moment dat ze ervaren dat hun behoeften en wensen worden uitgedaagd.De grote ironie hier is dat je verwacht dat een kind of tiener jouw perspectief in gedachten kan houden, terwijl jij waarschijnlijk niet dat van hen in gedachten hebt. Zelfs als volwassenen kunnen we uitgedaagd worden om onszelf uit te drukken en rekening te houden met de behoeften, wensen of gedachten van anderen.

Respectloos, onbeschoft en uitschelden is een ontsporing. Het mist de kritieke kwestie. Het is vaak het onplezierige einde van een conflict over wat u of uw kind op dat moment wil of nodig heeft. Wat het probleem ook is dat de boosheid heeft veroorzaakt, er zijn veel teleurstellingen en uitdagingen waar uw kind mee te maken krijgt. Net zoals een baby die huilt en zich druk maakt voordat hij woorden heeft om zijn behoeften te communiceren, is vijandige of agressieve taal ruw, ongefilterd en primitief van aard.

Er zijn veel dingen waar uw kind mee te maken krijgt waar het niet van geniet. Als elk probleem wordt aangepakt als een uniek probleem, zul je merken dat je verwikkeld bent in een onaangenaam spel van mep. Het grotere probleem is om te leren omgaan met hun emoties. Deze verschuiving in perspectief opent de deur naar het grotere ontwikkelingsdoel om uw kind of tiener te helpen leren omgaan met de intensiteit van hun emoties. Dit komt door uw kind te helpen 'nee' te tolereren en om de beurt te spelen in plaats van macht, controle of angst te gebruiken.

Hoewel gedragsnormen belangrijk zijn, is de opvoedingsvraag hoe ik mijn kind kan helpen om verdriet, angst, teleurstelling of woede te uiten zonder vijandig te worden.Focussen op hDat een kind zich 'zou moeten' gedragen of erop staat dat een tiener 'zo niet tegen me kan praten' is ronduit onnauwkeurig. De waarheid is dat het niet uitmaakt welke regels er worden gesteld, welke verwachtingen er worden gesteld of welke straffen worden gegeven, het gaat om de zelfbeheersing van het kind.

Als er geen begeleiding is over het uiten van verontrustende emoties, kan de relatie vijandig worden of verbroken worden, waardoor de kans kleiner wordt dat het kind of de tiener zal luisteren naar alles wat je te bieden hebt.In plaats daarvan, they kunnen zelf oplossingen zoeken om jou en toekomstige conflicten te vermijden door te liegen of te sluipen. Dit schaadt op zijn beurt de relatie verder, en bouwt wantrouwen en wrok op met als ongelukkig resultaat dat het kind of de tiener vervreemd raakt van de mensen die in hun leven zijn om hen te onderwijzen en te ondersteunen.

De sleutel om uit dit dilemma te komen, is door een andere lens naar gebrek aan respect, onbeschoftheid of vloeken te kijken. In de eenvoudigste bewoordingen gaat uw kind of tiener niet goed om met de uitdagingen waarmee ze worden geconfronteerd. Hoewel je vastbesloten bent om dit gedrag te veranderen, is het belangrijk om te erkennen dat je als ouder eigenlijk geen ultieme controle hebt over wat een ander mens, je kind, denkt, doet of voelt.Als u dit accepteert, kunt u zich machteloos of hulpeloos voelen.

Wanneer u echter gaat begrijpen dat uw kind worstelt met een uitdaging, komt uw ware kracht als ouder naar voren. In plaats van gedrag te corrigeren, richt je je op het bevorderen van groei.Respectloos gedrag is een bewijs van de problemen van uw kind of tiener met het reguleren van emoties.Uw kind helpen om meer emotionele regulatie te ontwikkelen, begint wanneer u, als ouder, een stap terug doet en uzelf een moment geeft om te ademen. Deze handeling op zich vormt een voorbeeld van de vaardigheden die u uw kind of tiener wilt laten hebben.

Een stap terug doen is niet verliezen, opgeven of toegeven. Het is zelfbeheersing tonen. Een moment nemen om te ademen kan je helpen om je kalmte te hervinden en je doel te herinneren. In plaats van te escaleren, stelt het je in staat om je los te maken en naar het grotere geheel te kijken. Je bent tenslotte van streek omdat je om je geeft.

Wanneer koelere hoofden de overhand hebben, kun je horen en erkennen dat het accepteren van grenzen of teleurstelling moeilijk is voor je kind of tiener. Wetende dat ze erop kunnen vertrouwen dat je luistert en hun strijd met mededogen begrijpt, ondersteunt hun gevoel van veiligheid en verbinding. Wanneer uw kind of tiener ziet dat u hun bezorgdheid begrijpt, is er weinig reden voor hen om door te gaan met schreeuwen. Naarmate de intensiteit van de interactie afneemt, gaat de deur open naar de volgende stap, die kan bestaan ​​uit het samenwerken om problemen op te lossen die zowel hun zorg als die van jou eren.

Deze heroriëntatie op hun boosheid ondersteunt de groei van waardevolle vaardigheden, terwijl je je relatie en de emotionele ontwikkeling van je kind of tiener opbouwt. Wanneer je je dat herinnertonbeschoftheid, schelden en gebrek aan respect zijn symptomen, wordt het gemakkelijker om effectievere stappen te ondernemen om de onderliggende uitdaging aan te pakken, het vermogen van uw kind om hun emoties te reguleren, en het opent de mogelijkheid om deze belangrijke vaardigheden te ontwikkelen.